Kaç yıldır köyde kalıp çoçuklarla faaliyet yapmak istiyordum, şimdi çözümü buldum: Bu sabah HisarKöy’den geldim: 8.30 otobüsü Kılıçlar’dan sonra Samsun yoluna kadar, ve iki dolmuşla eve kadar geliyorum. Yanımda sırt çantam ve 'ayakkabı kutumu’. Kaç kişi yolda sordu 'Kutunda ne var?’. Kutuda iplik, kullanılmış otobüs kartı, kabartma yazı kılavuzu, boya kalem, kumaş parçaları... yani değerli bir şey yokmuş.
Dün akşam arazide fazla uzun çalıştık ve köye 20.30da gelince faaliyet için pek uygun zaman olmazdı diye korkmuştum. Ama bir kaç çocuk gelince birlikte fikir paylaşıp oyun yaratmaya başladık. Dün Münüver’ler başkalardaymiş Feride’lere gittim. 'Kalabilir miyim?' Çocuklar istiyor, ama ev küçük ve anneleri başta teredütlüydü. Kutumu açtım. Geçen sefer yaptığımız kırmızı-beyaz örgüleri için fazla iplik kalmiyordu: ayrıca bu sefer 4 çocuktan 3ü erkek; biri 6 yaşında Mıstık, poşetten otobüs kartları çıkarttığımda... bayram oldu! Oyun için pahalı oyuncak gerek yok: ilham ve yaratıcılıkla bir fikir çıkar!