Güc ve hassasiyet; doğanın dengesi
‘Tak – Tak – Tak…’ arazinin sessizliğinde taş kıran kim? Yaklaştığımda dikenli çalının altında iki tosbağa: en büyük hareketsiz, diğeri kafasını içeri çekip vuruyordu – beni farkedene kadar. O sesi 40 sene once duymuştum başka bir Akdeniz ülkesinde. Fransa’nın güneyinde doğaya açık bahçemize koyun, yabani domuz ve kaplumbağa gelirdi. ‘Tak-Tak-Tak…’ yine en küçüğü diğerine vuruyordu: onu şiddet olarak algılayark ayırtmıştık. Halbuki bu doğanın yönleri, mesajlarından. Onu anlamadık çünkü tospağa değildik, çocuk gözüyle yeterli gözlem yapamadık, bilgimiz de yoktu.
Dün onları seyrettiğimde, onlar da benden farkındaydılar. Baharın enerjisinin sınırsız değilmiş – geri bildirime açık.Çoğalmış olan kertenkeleler de tedbirli, sessiz taş-toprak renkli yerlerde güneşlenir. Ağaçların bitkilerın gözü yok, koşup kaçamaz fakat onlar da tedbirli. Çevreden sinyal alır yaprak çiçek açmadan. Akasyalar hala ölü gibi, fakat dalların kapuğun altında sıvılar akıyor: güçlerini toparlayıp, çevresinden emin olduğunda gösterir. Aceleci değil, herşey zamanında.
Başka şeyler de yaptık: Güneş saati bir taşin yeri değiştirerek ileriye aldik, solucanlara yine kalsyum verdim, balıkçıl (heron) gördük… Arazinin sivri ucunda geçen sene harkettiğim ‘kanser’ olarak bilinen sarmaşığını yakmaya çalıştık. İki hafta once ruzgardan denememiştim. Bu kuru ruzgarsız günde denedik: hedef gür bir karaçalının taşıdığı geçen seneden kalan bol sarmaşık sporu mümkün kadar yok etmek: sporlar başka bitki yanında konup sara sara boğar (kara çalı boğulmaz, yakılmaz da). Başka yerlerde binlerce yıllardır dokunulmamış taze çevirilmiş toprağında başka yerde görünmeyen fırsatçı bitkiler – papatya türü acaba? İlerde görürüz. Yine doğanın gücü ve dengesi: göremediğimiz, şimdilık fakedemediğimiz ne kadar enerjiler var! Sera kuracağımız yeri geçen sene arazide tek gördüğüm yabani yasemine benzeyen bitkinin yeri olmasın.
İnsanoğlu yeterli hassasiyeti kalmadığında dunyayı yok ediyor; doğanın güçü kaba güçüne karşı korumasız. ‘Allah korusun…’
Bir arkadaşımın mailin altından bir söz: “Those who dwell among the beauties and mysteries of the Earth are never alone or weary of life.” – Rachel Carson