Komünitede yaşamak (Sena)

   Los Portales’in kapılarından girdiğiniz andan itibaren dünyadaki herhangi bir ülkenin kurallarından soyutlanmış bulunuyorsunuz. Artık dünyanın geri kalanından bağımsız bir yerdesiniz. Sadece kurallarından değil tabii, günlük yaşamınızdan zaman algınıza hemen her dinamik bir anda değişiveriyor. Buranın farklı bir gerçekliği olduğu gönüllü arkadaşlarımızla konuşurken sıkça lafını geçirdiğimiz bir konuydu. Örneğin burada yaşamak için aşı olmanız, maske takmanız gerekmiyor. Dünya gündemini sarsan birçok mesele burada gündeminizden çıkıyor, hangi tarafta olduğunuzun da pek önemi yok. Parayla ilişiğiniz neredeyse tamamen kesiliyor çünkü satın alınacak bir şey yok. Artık yeni bir ülkedesiniz; kendi işleyişi, kuralları, rutinleri olan.

Buraya varışımdan sonra geçirdiğim ilk sürenin (belki ilk haftalar, belki ilk iki ay; zaman algım beni belli bir süreci ilk olarak belirlemekten alıkoyuyor), hayatımda geçirdiğim en yoğun süreç olduğunu söyleyebilirim. Bu süreci yoğun kılan yaşadığım deneyimlerin, yeni gelen bilgilerin ve değişimlerin sıklığıydı. İnsanların yaşamaya alıştıkları mekânın neden “konfor alanı” diye adlandırıldığını buraya gelince öğrendim, yaşayarak. Bu benim yurtdışında yalnız başıma ilk deneyimimdi ve beni belki konfor alanımı terk etmeden asla yüzleşemeyeceğim birçok zorlukla baş başa bıraktı. Sadece şehir değiştirdiğinizde bile günlük hayata, sosyal ilişkilere adapte olmanız zaman alır; bambaşka bir ülkenin toplumdan izole olmuş bir toprak parçasına taşınıp orada yaşamaya başlamak ise çok daha yoğun ve kuvvetli bir adaptasyon sürecini gerektiriyor.

Los Portales’in de tıpkı ülkeler gibi dilleri, sistemleri, özel günleri var. Fransızca, İspanyolca ve İngilizce konuşuluyor, gün içinde gördüğünüz yazılar, kitaplar bu dillerde. Buranın nüfusunu burada yaşayan komite üyeleri, çocukları, gönüllüler ve burada yaşayan hayvanlar oluşturuyor. Ülkenizdeki diğer vatandaşlara olduğu gibi, onların haklarına saygı duymanız gerekiyor, onlarla uyum içinde yaşamayı öğrenmeniz. Bakanlıklar, müdürlükler yerine o şeylerden sorunlu insanlar var ve ulaşmanız gerektiğiniz bir şey olduğunda bu insanlara başvuruyorsunuz.

Burada çocuklar İspanya’dan farklı bir eğitim sistemine tabii tutuluyor. İlköğretim çağında matematik ve fene ek olarak üç ayrı dil dersi, enstrüman, müzik teorisi, seramik, resim dersi görüyorlar. Programlarının okul dışında kalan kısmında kendilerini geliştirebilecekleri farklı alanlarda aktiviteler düzenleniyor. Şehirde büyüyen ortalama bir çocuktan daha fazla pratik hayat deneyimi kazanıyorlar. Birçoğu 10 yaşından önce ata binmeyi, balık tutmayı, birkaç enstrüman çalmayı, tamirat yapmayı öğrenmiş oluyor.

Resmi tatil günleri ve bayramlar Los Portales’te hissedilmiyor. Bunun yerine buranın kuruluşunun kaynağı olan rüya çalışmalarının akışına göre bazı haftalar özel sayılıyor, bayram havası bu zamanlarda seziliyor. Bazı günlereyse astrolojik takvimdeki yerine göre daha fazla önem atfediyor. Çalışma gün ve saatlerini, hatta içeriğinin belirlenmesinde büyük ölçüde doğa etkili oluyor. Binalarda ve masa başlarında çalışmadığımız için, hangi işi ne zaman yapacağımızı doğayı dinleyerek programlamaya çalışıyoruz. Dolayısıyla her sezonun işleri birbirinden farklı oluyor. Yediğiniz yemekler, zaman harcadığınız mekânlar, yaptığınız aktiviteler de öyle.

Los Portales gibi bir komünitede bir yıl boyunca yaşamak bana zamanla farklı tatlar veren birçok farklı deneyim yaşatıyor. Fakat bu benim ilk yurtdışı deneyimim olduğu gibi bir komün köy içinde de ilk deneyimim. Muhtemelen dünyanın her bir yerinde komün hayat yaşayan toplulukların dinamikleri bunlardan çok farklıdır. Şu ana kadar burada geçirdiğim süreye dayanarak, kırsalda yaşamanın beni şehirde yaşamaktan daha çok cezbettiğini keşfetmeme yardımcı olduğu için bu deneyime müteşekkir hissediyorum.  Umarım gelecekte daha çok kendim gibi hissedeceğim dinamiklerin içinde de bulunma şansım olur.