Bir hafta önce ‘Ağaç Dikme Günü’ planlamıştık. Dikilecek ağaçlar hazırlandı; gönüllüye çağrı yazıldı… İstanbul’dan katılmak isteyen arkadaşım Siya ve çocukları Emre (9) ve Timuçin (7) Ankara’ya 2 gün evvel gelip 4 gözle bekliyorlardi. Cumartesi gece yarısında şiddetli bir fırtına yollarda her taraf kırılmış ağaç dallari dağattı. Emre ve Timuçin’in görüşlerini de okuyabilirsiniz.
Havalar kapalı, soğuk. Kabap2000’de 8 kişiden 2 kişi ‘başka bir sefer’ diye bize iyi işler diledi. Tereddüt, ‘Gitmezsek…’. Ama taaaa İstanbul’dan gelen arkadaşalara sözümüz vardı: 2 çocukla 4 yetişkin Ömür’ün Jeep’ine bindik ve ilk defa araziye, ilk defa bir köye giden çocuklar değişen mazarayı seyredebildi. Gökyüzündeki dramatik kocaman bulutlardan fotoğraflar çarpıcı (Siya’nın raporuna bakın) özellikle Dönüm Noktasında[1]: geldiğimiz yönde Elmadağ’ın yoğun plansız yerleşkesinin arkasında beton fabrikası tam güneş ışığındaydi. Gideceğimiz yönde bambaşka bir manzara: Çocukların gözleri şaşkınlıkla açıktı – başka birisi bunu anlatsın: Türkçem yetmiyor!
Şehirli çocuklarla araziyi keşfetmek apayrı. ‘Neden?’, ‘Niye?’, ‘Nasıl?’ sorularla doğayı anlamaya başladık: Çocukların gözlemleri ve soruları beni yönlendirdi.
Çocuklar roka, semiz otu, kara lahana ve başka yenilen bitkileri keşfedip çok topladı. Çok bitki çeşitleri öğrendiler. Tohum topladık. Tohum ektik.Kasım’ın sonunda, dağlarda kar varken, arazimizde hala çiçek var: Aynı safanın turuncusu kışın soğuk gününde parlaktı.Kulübe bahçesinde neler ekilir çok düşünmüştük. Doğaya bırakın: her taraf rokaö arada yabani semiz otu. Dikilen tek aynısafa çiçeklidi. Biberiyeyi soğuğa karlı koruma sistemi Ramazan’la hazırladık: bitkinin etrafında saman sıktık, kırılmış bir kasayla. Evet, Ramazan’a geçmiş olsun: askerliğinden döndü.
Ağaç dikmedik ama çok önemli keşifler oldu: AŞTİye kadar yenileri gözlemledik, yaptık, paylaştık, anladık ve çok mutlu ayrıldık. Araziyi bıraktığımızda yağmurlar yine başlıyordu: Nihayet bu sene yağmurlarımız geldi. Yağmurlu havada ağaçlar gelecek haftasonuyu bekler.
Tırtıllar: Lahanalarda tırtıllar bulduk: onlarca yeşil, sarı çizgili, siyah benekli kardeş. Mercekli kabımda rahat seyrettik. Yemek yerken ipek üretmeye başladılar: çocuklar bırakmak istemedi… AŞTİde otobus kalkmak üzeredi, Emre binmiyecekti… ta tırtılları alana kadar. Not: Tırtıllarımız İstanbul’da yerleşmiş. Emre bize rapor göndermek ister misin?
Yerini öğrenmek için araziye Edige yolundan ziyaret edin…