Belki yılın son ziyaretine soğukta yola çıktım. 25 saatte “Arabada öğrenci yok mu?” soran fırıncıya tek geldiğimi söyledim. Hava kapalı, sanki göğün kapağı kaldırılmamış – bulutlararası geçtim, siste ağaçların gövdesi kara, kırağı süslü otlar yol kenarında. Saksağanlar renklerden çarpıcı. Yırtıcı kuşlar yakından gördüm: şahinden büyük ne olabilirdi?
Ömür Celal ile bir folluk daha yapıyor – 3 kümeş oldu, kaç tavuk, hangi türlerden. Horozlar ötme yarışta. Hiç yabani çiçek görmedim. Yeni çeşme inşaatına baktım: otobüs durağına benzettim. Neye benzeyecek? Serada biberler ve çilekler çiçekli. Solucanlar 10 derecede mutlu. Güneştepenin yamacında köstebek tepeleri taze. Soğuk havayı taş kırıyor, sanki balyozla vurulmuş.
Faydalı olmak istedim: güney batı tarlası arpa ekili (tavuklara). Ot çekme tam havası: hafif nemli toprağında ayrık otu kolay çıkar. Başka bir kök karides andırıyor; yabani mısırmış. Tarlayı ottan temizlerken arabama bakıp ön lastiği ne kadar inik olduğunu farkettim. Aklımı otlara odakladım, tarlanın çeyreğini temizledim yemeğe kadar. Yeşillik çok ve lezzetli…
Ömür lastiğimi değiştirmeye kalktı. Krikoyu hangi yönde kullanır, cıvatalarının sonu çıkatılır çözebildik ama lastiğini çıkartmanın sırını bilemedik. Yavaşca Elmadağ’a gitmeye hazırlarken, Doğuş’un tankeri suya geldi. Jet Hasan’ın kompresörü vardı; birkaç numarayla hava basabildi… Elmadağ’da lastikciye fazla basıncını düzelttim – kimse ücret istemedi, destek verdi. O kadar. Türkiye’de yaşamanın güzel bir örnek daha.
Sabah Seda ile görüştüm, hayvanlara bakarken. “Gençler artık hayvana bakmaz, bizim gibi değiller artık”. Ramazan geçen hafta Doğuş’a girdi, Elmadağ’dan servisle şantiyeye geçer. Şehirlidir artık.
Not: Arabanın lastiği değiştimemiz imkansız olurdu. Servise götürdüğümde balyozla vura vura çıkartan adam bizi tebrik etti: Skoda’nın “şifreli” cıvatayı açabilmişiz!