Bugün Çocuk-ve-Doğa grubuyla tüm gün Güneköy’e gittik. Iyi organizasyonun verdiği huzuru hem planlanma hem işbirliliğinden gelen iş bölümünden geldi.
Gelenler daha bilgili: önceden getirilmesi gerekenler arasinda tabak, bardak, çatal-kaşık olunca herkes otomatikman kendi bulaşıktan sorumlu olacaktı. Giyisi konusunda belki daha net anlatırız.
Çocuklar önceki gruplara göre daha küçüktu: aralarinda rekabet yerine paralel yaşamak – yan benimle oyna, ya da ilgimi başka yere kayar. Sadelik. Kelime ve sözel ifade yetersiz olunca beden dili ve ses tonu duygular, istek ve ihtiyaçları gayet iyi anlatırlar. Nedenlerini anlamamız gerekmeden anlığa konsantre olduk.
Çocukların ilgileri: yapmak, denemek, dokunmak, almak…
Su: Çevredeki dereler akıyor, havuzlar dolu; Elmadağ’dan çıkan yokuşundakı kilsiz göleti kuru pompalı sular iyi akıyor, damla sulama çalışıyor, agaçların dipleri nemli, solucanlara rahat su verebildik (Emine sağol). İçme suyu çeşmeden alacaktık ama akmıyormuş; sonra kulübenin arkasına gelen sıcak dağ suyunu farkettik – 10 dakikada 5 litre – hem içmek hem de çamurlu elleri yakamak için uygun; sakin Bozo köpeği sevdikten sonra Ömer’in elleri çok temiz oldu.
2 buçuk yaşında çocuklar “kelebek, keertenkele, çekirge, timsah,…” gibi hayvanı bilip ismini takar. Ankara’dan çıkmadan bile plastik hayvan/böceklerim tekrar ilgi odağı oldu. Çouklar onları kunuşturuyor, büyük insanla merhabalaşmak istemediğinde onlarla tanışmak ister, dokunup tanımak ister. Parmak kuklaları da faydalı; küçükler alıp geri verme düşünmeyebilir – gün sonuna kadar geri almayı unutma ki gelecek faaliyetler için çantada hazır olurlar.
Büyükler arasında bir kaç kişi kendi fobilerine rağmen çocuklarını getirdi – “Benden öğrenmesin”. Masadan kalkmadan “Böceklere saygı” konuştuk:
Güneşköy’ün hikayesin özetinden sonra tura çıktık: tek patika kurarak – ki yanındaki topraklar ekili olabilir – böceker ve çiçekleri ne kadar incelediysek o kadar yavaş ilerledik! Hangi çiçek kendi ‘kavuçu’ uretip zararlarını 2 dakikada kapatır?